Muzeum Ziemi Wronieckiej udostępnia swoje zbiory zwiedzającym poprzez ekspozycje stałe i czasowe. Ekspozycje stałe tworzą cztery działy: archeologiczny, historyczny, przyrodniczy i etnograficzny.
W dziale archeologicznym znajdują się przede wszystkim obiekty pozyskane z cmentarzyska ciałopalnego usytuowanego na terenie os. Borek we Wronkach. Nekropolia należąca do ludności kultury łużyckiej powstała w tym miejscu ok. 700-400 lat p.n.e. Obok prezentowanych naczyń glinianych - popielnic do przechowywania prochów zmarłych oraz wielu różnego rodzaju mniejszych naczyń zwanych przystawkami szczególną uwagę zwracają ozdoby z brązu takie jak zawieszki i szpile oraz wyjątkowej wartości trzy kolie szklanych paciorków sprowadzone niegdyś spoza granic dzisiejszej Polski. Do zbioru należą także siekierki i toporki kamienne - przypadkowe znaleziska z terenu wsi Głuchowo, Stróżki i Wartosław (gmina Wronki) oraz z okolic Częstochowy. Przedmioty te pochodzą z okresu neolitu, ich wiek szacuje się na ok. 5 tys. lat.
Na dział historyczny składają się przedmioty powstałe w XIX i XX wieku, tematycznie związane z wronieckimi stowarzyszeniami i organizacjami takimi jak Bractwo Strzeleckie (Kurkowe), Bractwo Pogrzebowe Cechu Szewskiego, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Klub Cyklistów, PCK, ZHP i OSP. Inne eksponaty dotyczą rzemiosła, kupiectwa, szkolnictwa, władz miasta, więzienia, mniejszości narodowych, a także wyznań, obu wojen światowych i powstania wielkopolskiego.
Niewielką wystawę przyrodniczą tworzą trofea myśliwskie członków Koła Łowieckiego „Wrona” we Wronkach. Zobaczymy tu m.in. ciekawy zbiór zniekształconego i zdeformowanego poroża kozłów (samców sarny) zwanych „myłkusami” i „perukarzami”, a także poroża byków jelenia, oręża dzików czyli szable i fajki, wypchane ptactwo, akcesoria i odznaczenia myśliwskie oraz fotografie z polowań z 2. poł. XX wieku.
Przedmioty zebrane w dziale etnograficznym służyły na co dzień mieszkańcom Wronek i okolicznych wsi. Najstarsze z nich, wytworzone ręcznie z drewna i żelaza, pochodzą z końca XIX i początku XX wieku. Dział cechuje duża liczba obiektów oraz ich różnorodność. Znajdziemy tu przedmioty należące do wyposażenia domowego, gospodarskiego i sklepowego oraz warsztatów: bednarskiego, ciesielskiego, kołodziejskiego, stolarskiego, szczotkarskiego, szewskiego i innych.
Na klatce schodowej ulokowana została niewielka galeria utworzona z obrazów podarowanych muzeum przez artystów Stanisława Babczyńskiego, Eugeniusza Ćwirleja, Witolda Koniecznego, Marka Kropaczewskiego i Tomasza Siwińskiego, którzy wystawiali tu swoje prace.
W muzealnej piwnicy kilka razy do roku prezentowane są wystawy czasowe ukazujące zwłaszcza dorobek artystyczny wronczan, ale także twórców z kraju i zagranicy.
W biurze muzeum czas odmierza zegar skrzynkowy marki „Hamburg Krarika”. Muzealny antyk bije pełne godziny i każdą półgodzinę, które słychać na całej klatce schodowej starego spichrza.
Wizytówką muzealnego dziedzińca jest rzeźba Przemysła II (1257-1296) - władcy, któremu historycy przypisują założenie miasta Wronki. Odsłonięcie rzeźby odbyło się w dniu 26 czerwca 2013 roku. Wybór terminu nie był przypadkowy, tego dnia przypadała bowiem 718 rocznica koronacji Przemysła II na króla Polski. Monarcha przedstawiony został z insygniami władzy królewskiej w postaci korony i jabłka oraz akcesoriami rycerskimi, tj. mieczem i tarczą z wizerunkiem orła koronowanego (od czasów Przemysła II Orzeł Biały w koronie w czerwonym polu tarczy jest oficjalnym herbem państwa polskiego - wcześniej był prywatnym znakiem książąt z dynastii Piastów). Rzeźba posiada także akcent lokalny w postaci wizerunku kościoła z wyrytą obok datą 1279. W historii Wronek rok 1279 zapisał się w sposób szczególny, albowiem w dniu 21 listopada tego roku Przemysł II, wówczas młody książę wielkopolski, wydał przywilej nadający dominikanom prawo wzniesienia kościoła i klasztoru. Autorem całopostaciowej figury wyrzeźbionej za pomocą piły motorowej i dłuta mechanicznego z pnia wyciętej w Kłodzisku grubej topoli jest rzeźbiarz ludowy Eugeniusz Tacik z Binina.
Piotr Pojasek
